Ripaljka je vodopad na reci Gradašnici. Nalazi se na planini Ozren, 5 km od Sokobanje. Prvi je spomenik prirode u Jugoslaviji zaštićen zakonom iz 1948. godine. Prema navodima Jovana Cvijića, ovo je bio najviši vodopad Srbije u tadašnje vreme.
Ripaljka spada u grupu akumulativnnih vodopada. Nalazi se na nadmorskoj visini od 420 metara, a on sam visok je 17,5 metara. Tokom leta i jeseni reka Gradašnica presušuje, tako da i vodopad nestaje. Ripaljka je dobila naziv prema reči ripnuti, koja se u ovom delu Srbije koristi za pojam „skočiti”.[1]
Vodopad Ripaljka jedan je od najlepših vodopada u Srbiji. Nalazi se na samo samo par desetina metara ispod samog ulaza u krug Specijalne bolnice na Ozrenu, na 5 km od Sokobanje. Nastao je na rečici Gradašnici, koja se ispod Sokobanje uliva u reku Moravicu.
Sastoji se iz 11 odseka čija je ukupna visina oko 40 metara, a najveći od njih visok je 11 metara i poznat kao Velika Ripaljka. Ispod njega je jedan manji vodopad visine 5 metara, a ostali su manji, od 0,5 do 2 metra. Oko njih se nalazi bujna vegetacija, pa se gotovo i ne vide. Posetioci koji prvi put dolaze mešaju ga sa manjim slapom koji se nalazi na gornjem kraju jezera-ribnjaka, u krugu Bolnice.
Ripaljka je jedna od nezaobilaznih atrakcija ovog kraja i među omiljenim kod posetioca Sokobanje. Ako želite da imate sliku sa ovog mesta, najbolje je da ga posetite početkom proleća. Usled topljenja snega i kiša, velika količina vode koja pada sa visine od 11 metara predstavlja impozantan prizor.
Zaštićeno prirodno dobro ugroženo zbog vodosnabdevanja. Iako jedan od najlepših vodopada Srbije, često mu se zbog vodosnabdevanja Sokobanje i Ozrena oduzima biološki minimum, pa se dešava da tokom leta presuši. Ovo je posebno čudno kada se ima u vidu da Ripaljka spada među prva zaštićena prirodna dobra u Srbiji.
Prvo područje koje je zaštićeno na teritoriji današnje Srbije bila je Obedska bara, stavljena pod zaštitu još 1874. godine. Prva zaštićena prirodna dobra u Srbiji bili su šumski rezervati Oštrozub, Mustafa i Felješana u okolini Majdanpeka i vodopad „Velika i mala Ripaljka” u okolini Sokobanje, zaštićen 1949. godine. Prema navodima Jovana Cvijića (1865—1927), ovo je bio najviši vodopad Srbije u tadašnje vreme.
Interesantno je da je vodopad država uzela pod zaštitu nakon što je Bolnica na Ozrenu izradila elaborat o izgradnji hidrocentrale na ovom mestu. Ova centrala trebalo je da snabdeva strujom sanatorijum i Sokobanju, a izgradnja je počela 1947. godine. Nakon što je 1949. godine počela isporuka struje, Zavod za zaštitu i naučno proučavanje prirodnih retkosti u NR Srbiji doneo je rešenje o zaštiti male i velike Ripaljke. Kako bi se „sačuvala naučna, estetska i prirodna retkost u ovim krajevima” naloženo je i da se do 1. maja 1950. godine hidrocentrala poruši i ukloni.