Soko Grad je srednjovekovni grad zvan još i Sokolac, smešten na 2 km istočno od Sokobanje. Istraživanja su pokazala da je grad vrlo razuđen i velikih razmera. U dobrom stanju je sačuvana samo prva, ulazna kula u gornjem gradu, a ostalo je, kako kule, tako i zidovi, porušeno.
Nastao je u periodu vizantijskog cara Justinijana, kao tvrđava za sprečavanje avarskih i slovenskih upada u dubinu Balkanskog poluostrva. Stefan Nemanja ga zauzima 1172. godine i on je od tada u sastavu srpske srednjovekovne države. Tokom proterivanja bogumila iz Srbije u sukobima se našao i Soko Grad čiji je upravnik bio bogumil, zbog čega je Nemanja opseo i zauzeo grad koji je tom prilikom pretrpeo veća razaranje. Turci ga, kao i celu Vidinsku kneževinu u čijem sastavu se Soko Grad nalazio krajem XIV veka, zauzimaju 1398. godine. Od turske vlasti se 1412. godine odmetnuo sokolski i svrljiški beg Hamza koji je stolovao u Soko Gradu, tako da se protiv njega iste godine uputio sultan Musa. Hamzinu pobunu ugušio je sultan naredne godine, a tokom borbi Soko Grad je ponovo razrušen. Hamza je poslat, u tadašnju prestonicu, Adrijanopolj gde je pogubljen, dok je lokalno stanovništvo raseljeno širom Osmanskog carstva.